عملیات حرارتی كوئینچ
عمليات حرارتي یا سختکاری، فرايندی است که جهت افزایش مقاومت قطعات و آلیاژهای فلزی در برابر سایش و بالابردن استحکام آنها صورت می گیرد.
این فرایند به وسیله گرم و سرد کردن کنترل شده قطعات بدون تغییر شکل در آنها انجام می شود.
تقریبا اکثر فلزات و آلیاژها قابلیت انجام عملیات حرارتی را دارند ولی عکس العمل آنها در برابر این پروسه متفاوت می باشد و با توجه به نوع فلز و آلیاژ فرق می کند. می توان گفت تقریبا هر فلز و آلیاژی را می توان با عملیات حرارتی نرم کرد ولی آلیاژهایی که با عملیات حرارتی سخت شوند، محدود می باشند.
برای انجام سختكاری، پس از قرار دادن قطعات در كوره‌ای كه دمای آن، دمای سختكاری است، زمان كافی برای انجام كامل پروسه به آن میدهند. سپس، آن را به سرعت در مایع كوئینچ، سرد می‌كنند.
برای یک سختکاری خوب باید به این نكته توجه كرد كه قطعات، بر روی هم در كوره قرار نگیرند و به صورت مرتب چیده شوند تا در حین فرایند سختکاری، جریان هوا در لابه‌لای قطعات به صورت یكنواخت پخش شود تا از غیریكنواختی سختی پس از عملیات حرارتی جلوگیری شود.
اگر فاصله زمانی خروج قطعات از كوره و كوئینچ آنها طولانی شود، دمای قطعات پایین آمده و قطعات دارای غیریكنواختی در سختی خواهند بود.
مایع كوئینچ برای عملیات حرارتی قطعات معمولاً روغن‌های معدنی هستند كه از نظر سرعت سردكنندگی به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند.
محصولات عملیات حرارتی کوئینچ بهزیست ملاحظه نمایید:
یک روغن کوئینچ مناسب در دمای بالا دارای تبخیر کمی است، دود نمی‌کند و نقطه اشتعال بالایی دارد.
خنك‌كنندگی روغن در ابتدای كوئینچ قطعات، زیاد بوده و پس از مدت كمی، کاهش می‌یابد. علت این امر، تشكیل بخار در اطراف قطعات است كه سبب كاهش انتقال حرارت می‌شود. به همین علت باید حجم روغن آن‌قدر زیاد باشد كه در نتیجه كوئینچ تغییرات دمایی آن به حداقل برسد.
روغن باید در حین كوئینچ، هم زده شود تا باعث کم شدن بخار در اطراف قطعات شده و انتقال حرارت افزایش یابد.